W dniu 10 kwietnia 2003r. została uchwalona ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (dalej specustawa). Ustawa ta zawiera postanowienia szczególne w stosunku do ogólnych regulacji wynikających z ustaw prawo budowlane i o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przyjmuje się, że specustawa jest tzw. ustawą szczególną (lex specialis).
Zawiera ona specyficzne mechanizmy mające na celu przyśpieszyć i uprościć realizację inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz chronić trwałość wydanych decyzji, nawet wadliwych. Mechanizmy wprowadzono w celu ochrony interesu publicznego.
Specustawa oczywiście nie uchyliła zasad ogólnych wynikających z prawa budowlanego i ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Powstaje zatem wątpliwość czy budowa drogi publicznej może następować wyłącznie na podstawie specustawy czy też można drogę publiczną budować w oparciu o tzw. zasady ogólne.
Specustawa nie zawiera w tym zakresie żadnych wytycznych. W wypowiedziach literatury pojawiają się argumenty, że specustawa w zakresie dróg publicznych wyłącza stosowanie zasad ogólnych. W praktyce organów administracji architektoniczno-budowlanej przyjął się jednak pogląd odmienny. Praktyka wskazuje, że realizacja dróg publicznych może następować albo na zasadach ogólnych albo według reguł specustawy. Wybór procedury należy do inwestora składającego wniosek. Taką praktykę akceptują także sądy administracyjne.
Jak z tego wynika to inwestor może decydować czy zrealizuje drogę publiczną na podstawie specustawy czy zgodnie z zasadami ogólnymi. Wybór między tymi regulacjami będzie zależał od interesu inwestora i jego możliwości.
