W toku postępowania egzekucyjnego w administracji możliwe jest wniesienie zarzutu. Zarzut to środek zaskarżenia w którym kwestionuje się możliwość prowadzenia egzekucji lub jej prawidłowość. Podstawy wniesienia zarzutu określone został w ustawie 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Zgodnie z art. 33 §1 tej ustawy podstawą zarzutu mogą być:
- ”wykonanie lub umorzenie w całości albo w części obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku;
- odroczenie terminu wykonania obowiązku albo brak wymagalności obowiązku innego powodu, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej;
- określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i 4;
- błąd co do osoby zobowiązanego;
- niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym;
- niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego;
- brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1;
- zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego;
- prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny;
- niespełnienie wymogów określonych w art. 27.”
Opisane wyżej podstawy mogą prowadzić do skutecznego wniesienia zarzutu. Oczywiście w zarzutach można kwestionować innego rodzaju okoliczności niż wyżej wymienione ale, co do zasady, w takim wypadku zarzuty wniesione będą nieuwzględnione.
Jeżeli zobowiązany w toku postępowania egzekucyjnego chciałby kwestionować innego rodzaju okoliczności to ewentualnie może w tym celu wykorzystać skargę na czynności egzekucyjne lub zażalenie.
Termin wniesienia zarzutu
Zarzuty należy wnieść w terminie 7 dni od dnia doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. W odpisie powinno znaleźć się pouczenie o możliwości wniesienia zarzutów. W razie przekroczenia terminu wniesione zarzuty będą bezskuteczne. Ważne jest by w zarzutach wymienić wszystkie podstawy, które zobowiązany kwestionuje. Nie jest możliwe po upływie 7 dniowego terminu uzupełnienie zarzutów w ten sposób, że do już wniesionego pisma dodaje się kolejne podstawy. Te później przytoczone podstawy należy traktować jako spóźnione. Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 sierpnia 2001r. sygn. akt. II FSK 368/10.
Kto może wnieść zarzut
Zarzuty może wnieść wyłącznie zobowiązany. Wnosi się je do organu egzekucyjnego. W niektórych przypadkach rozpatrzenie zarzutów jest poprzedzone uzyskaniem stanowiska wierzyciela. Dotyczy to zarzutów z punktów 1-7, 9 i 10 a przy egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym także zarzutów z pkt.8.
Stanowisko wierzyciela jest wiążące dla organu egzekucyjnego w razie wniesienia zarzutów opartych na podstawie z pkt. 1-5 i 7. Po otrzymaniu stanowiska wierzyciela (lub bez tego stanowiska) organ egzekucyjny rozstrzyga o zasadności zarzutów w formie postanowienia.
W postanowieniu organ egzekucyjny może:
- „Uwzględnić zarzuty jako zasadne i umorzyć postępowanie egzekucyjne lub zastosować mniej uciążliwy środek egzekucyjny;
- Nie uwzględnić zarzutów;”
Postanowienie organu jest zaskarżalne zażaleniem. może je wnieść zobowiązany oraz wierzyciel o ile nie jest jednocześnie organem egzekucyjnym. Zażalenie rozpatruje organ wyższego stopnia.
Ważnym skutkiem wniesienia zarzutu jest zawieszenie postępowania egzekucyjnego do czasu wydania ostatecznego postanowienia. Skutek ten następuje jeżeli zarzut jest oparty na podstawach z pkt. 1-7, 9 i 10. W okresie zawieszenia nie są podejmowane żadne czynności. Organ egzekucyjny może tylko dokonać zabezpieczenia tytułu wykonawczego. Następuje to na wniosek wierzyciela lub z urzędu. Po ostatecznym rozpoznaniu zarzutów postępowanie jest umarzane i wtedy zabezpieczenie upada albo postępowanie jest podjęte i prowadzone dalej w zwykłym trybie.
Nasz prawnik specjalizujący się w prawie budowlanym pomoże Ci w zrozumieniu i przestrzeganiu przepisów oraz podejmowaniu świadomych decyzji w zakresie budowy i remontu. Skorzystaj z naszych usług konsultacyjnych, aby uniknąć problemów prawnych.
