Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 251 kodeksu pracy od 22 lutego 2016r. istnieją ograniczenia w zatrudnieniu na czas określony. Dotyczą one liczby zawartych umów długoterminowych i okresu ich trwania. Wskazane jest krótko przypomnieć, że umów terminowych z jednym pracownikiem może być maksymalnie trzy i nie mogą one trwać dłużej niż łącznie 33 miesiące. Kodeks pracy wprowadza wyjątki w powyższych ograniczeniach.
Typy wyjątków dotyczących zatrudnienia na czas określony
Zgodnie z art. 251 kodeksu pracy możliwe jest przekroczenie ograniczeń w zatrudnieniu na czas określony w następujących sytuacjach:
- „Gdy umowa terminowa jest zawarta w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym – dotyczy to np. pracy w rolnictwie przy zbiorach, w usługach sezonowych związanych z wypoczynkiem letnim i zimowym;
- Gdy umowa dotyczy pracy przez okres kadencji – najczęściej dotyczy to umów o pracę dla członków zarządu spółek. Możliwe jest zatrudnienie jako członka zarządu nawet na kilkuletnią, np. czteroletnią kadencję. Taka umowa nie przekształci się na umowę nieterminową. Ważne jest, by z umowy jasno i wyraźnie wynikała czteroletnia kadencja członka zarządu.
- Gdy umowa o pracę zostaje zawarta na czas zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy – najczęstszą sytuacja jest zawieranie umów terminowych na czas urlopu wychowawczego czy macierzyńskiego.
- Gdy umowa o pracę jest uzasadniona obiektywną przyczyną dotycząca pracodawcy – to najbardziej kontrowersyjny wyjątek, daje on bowiem pewną dowolność pracodawcy. Stosowanie tego wyjątku jest możliwe tylko wtedy, gdy pracodawca w umowie o pracę precyzyjnie uzasadni czas trwania zatrudnienia. Poza tym pracodawca w ciągu pięciu dni od dnia zawarcia umowy jest zobowiązany powiadomić o tym okręgowego inspektora pracy. Jeśli tego nie zrobi grozi mu nawet 30 000 zł grzywny. Można przyjąć, że obiektywną przyczyną uzasadniającą omawiany wyjątek jest na przykład zawarcie umowy na roboty budowlane na okres 3,5 roku.”
Sumowanie umów terminowych
Z kodeksu pracy wynika, że w przypadku umów terminowych sumowaniu podlegają wyłącznie umowy zawierane między tym samym pracodawcą i pracownikiem. Nie sumuje się zatem umów zawartych ze strony pracodawcy przez różne oddziały tej samej firmy – jeżeli oddziały te mają status odrębnych pracodawców. Nie sumuje się również umów zawartych przez firmy w ramach tej samej grupy kapitałowej.
Sumowaniu podlegają wyłącznie umowy terminowe. Nie wlicza się więc także:
- „Zakończonych umów o pracę na czas nieokreślony, nawet jeśli są zawarte z tym samym pracodawcą;
- Umów o pracę na okres próbny;”
Kodeks pracy nie wyjaśnia precyzyjnie, jak traktować umowy o pracę zawarte przez poprzedniego pracodawcę w sytuacji przejścia zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę. Możliwe jest tu wliczanie takich umów do limitów bądź nie wliczanie. Wątpliwości te z pewnością rozstrzygną sądy.
Potrzebujesz wsparcia prawnego w dziedzinie prawa budowlanego? Nasza kancelaria prawnicza oferuje kompleksowe usługi prawne, obejmujące analizę umów, reprezentację przed sądami oraz doradztwo w zakresie przepisów dotyczących budownictwa. Skontaktuj się z nami, aby uzyskać skuteczną pomoc prawną i skorzystać z naszego doświadczenia.
